古风送南卿

古风送南卿原文：

⑦天子：指陈(...)
诗人感慨石鼓文物的废弃，力谏当局保护石鼓而不得采纳，因而大发牢骚。开头 四句是总起，自谦没有李杜之才，不敢(...)
杀人贼有了，一行人听我下断。贼人李虎，将平人图财致命，市曹中明正典刑，将金钗还与赵秀才。店小二救人屈死之命，免本户当差。赵鹗你听者：为你有星斗文章，堪可以身望琴堂。则为你扶危救困，遇凶徒解免灾殃。不想你遭冤屈图财致命，险些儿赴发云阳。则为你怀才抱德，先赐你霞帔朝章。加封你开封府尹，三口儿凶变为祥。今日个封妻荫子，一齐的荷君恩拜谢吾皇。半夜灯前学业人，九重宫里受君恩。十年黄卷难酬志，二百青蚨却立身！
⑴春江花月夜词：此题为乐府曲名，诗内容与题目无关。⑵玉树：即南北朝时陈后主所作的歌曲《玉树后庭花》，其内容大概是歌咏张贵妃、孔贵嫔美色的，被后世认为是亡国之音。歌阑：歌残、歌尽。海云黑：天海边乌云密布，预示国家将亡。⑶“花庭”句：谓原本花团锦簇的宫廷转眼变成了荒草丛生的废墟。⑷杨家二世：指隋朝第二任皇帝隋炀帝。安九重：安居于九重深宫之内，喻指安于帝位。⑸御：乘。华芝：即华盖，原指皇帝所乘之车的车盖，借指皇帝所乘之车。六龙：即六马，古代八尺以上的马称为龙。皇帝所乘之车由六马所驾。隋炀帝游江都，不乘车马而乘船，此句即此意。⑹金芙蓉：疑为接上句锦帆而言，谓锦帆上所绣的金色芙蓉花，大概喻其龙船华美之意。⑺丁星：闪烁貌。⑻哀笳（jiā）发：笳即胡笳，中国古代北方民族的一种吹奏乐器，似笛，音色哀凉。隋炀帝曾命乐工作《泛龙舟》等曲，其声亦哀怨。⑼涵空：水映天空。澄：平静。澄一作“照”。水魂：水中精怪。此句谓隋炀帝龙舟所行之处，水静天晴，连精怪们都畏惧其威严而不敢兴风作浪。⑽“万枝”句：扬州有琼树，开百花。飘一作“团”。此句谓千万株琼树开花如一团团香雪，而其香气浓郁，又迎面扑鼻。⑾漏：古代一种滴水定时器。转：指时间推移。霞高：晚霞升起。沧海西：日落于大海之西。⑿(...)
登绮席，泪珠滴。
诗作首联从动态入手。“飞峙”句写山，“跃上”句写人，庐山突兀凌空的雄姿，登山者豪迈振奋的神情，俱活现于这“飞”、“跃”二字之中。颌联承接“跃上葱茏”展开，登高望远，似乎世界的风云变幻，尽收眼底。“冷”是指冷静、冷淡面对反华势力的叫嚣，（当时国内外的敌人曾经预言共产党将无力应付六亿张嘴的吃饭问题，因为蒋介石有美援也未能做到，何况被封锁的新中国？）“热”一语双关，既是对自然现象的描述，同时也喻指当时轰轰烈烈的“大跃进”。颈联借想象的翅膀，驰骋于长江上下，西望武汉，九派之上，彩云当空，黄鹤高翔；东眺三吴，波涛滚滚，烟雾缭绕。尾联以幽默的设问来否定没有阶级斗争的桃花源存在，要在“与世隔绝”的桃花源耕田只能是幻想。 自古以来，庐山为文人荟萃之地，登临歌咏之诗层出不穷，其中佳作迭出，令后人望而却步，岂敢再发吟哦，一试身手。 但一代大诗家毛泽东就要以他的生活、经验、才识、豪气登临高歌一曲《登庐山》。而那时诗人刚写完《七律·韶山》不过几天，但心驰神荡，风物转换，诗情一路跟紧，又起一个高潮。 此诗起句中的一个“飞”字，用得简直俊逸壮阔、从容横飘，“一山飞峙大江边”诗句凌空突拔(...)
易水：源出河北首易县西，东流至定兴县西南与拒马河汇合。古时是燕国南部的一条大河。并刀：并州（今山西省太原市一带）产的刀，以锋利著名，后常以之指快刀。指宝刀、宝剑。匣中鸣：古人形容壮士复仇心切，常说刀剑在匣子里发也叫声。燕赵：战国时的两个诸侯国，分别在今河北省和山西省地区。古时燕赵出过不少侠客义士，干出了很多悲壮的事情。韩愈《送董邵南序》：“燕赵古称多感慨悲歌之士。”。潺潺：河水缓缓流动的(...)
你和这狗党狐朋两个厮趁着。扬州奴你多大年纪也？您孩儿三十岁了。噤声！又不是年纪小，怎生来一桩桩好事不曾学！可也怪不的你来。你正是那内无老父尊兄道，却又外无良友严师教。扬州奴。你有的叫化也。如何？且相左手，您孩儿便不到的哩。你把家私米荡散了，将女儿冻饿倒。我也还望你有个醉还醒，迷还悟，梦还觉；儹地的可只与这等两个做知交。
诗人感慨石鼓文物的废弃，力谏当局保护石鼓而不得采纳，因而大发牢骚。开头 四句是总起，自谦没有李杜之才，不敢(...)
杀人贼有了，一行人听我下断。贼人李虎，将平人图财致命，市曹中明正典刑，将金钗还与赵秀才。店小二救人屈死之命，免本户当差。赵鹗你听者：为你有星斗文章，堪可以身望琴堂。则为你扶危救困，遇凶徒解免灾殃。不想你遭冤屈图财致命，险些儿赴发云阳。则为你怀才抱德，先赐你霞帔朝章。加封你开封府尹，三口儿凶变为祥。今日个封妻荫子，一齐的荷君恩拜谢吾皇。半夜灯前学业人，九重宫里受君恩。十年黄卷难酬志，二百青蚨却立身！
“相思与君绝”以下六句，写其由激怒渐趋冷静之后，欲断不能的种种矛盾、彷徨的复杂心态。“相思”句较上文“勿复相思”之果断决绝，口气已似强弩之末。盖 “相思”乃长期的感情积淀，而“与君绝”，只一时愤激之念，二者本属对立而难统一，故此句实乃出于矛盾心情的叹惋，大有“剪不断，理还乱”之意蕴。循此绪端，自然生出“鸡鸣狗吠，兄嫂当知之”的回忆和忧虑。“鸡鸣狗吠”“喻风声布闻。”（《诗比兴笺》）《易林·随之既济》：“当年早寡，孤与（宇）独居；鸡鸣狗吠，无敢问者。”即指鳏夫与寡妇夜间来往，惊鸡动狗，已露风声。此处亦谓女子忆昔与郎幽会往来，不免风吹草动，使兄嫂备悉隐情，而今若断绝，居家将何以见人？对兄嫂又如何解释？所谓“不待父母之命，媒妁之言，钻隙穴相窥，逾墙相从，则父母国人皆贱之。”(《孟子·滕文公下》）加上始乱终弃的严重后果，自然使她不无顾虑和动摇。何况那“鸡鸣狗吠”中幽会的柔情蜜意时刻，仍然顽固地在牵动着她那旧日的缕缕情思，使她依依难舍呢！“妃呼豨”，正是她在瞻前顾后，心乱如麻的处境中情不自禁地发出的一声歔欷长叹。清人陈本礼《汉诗统笺》云：“妃呼豨，人皆作声词读，细观上下语气，有此一转，便通身灵豁，岂可漫然作声词(...)

古风送南卿拼音解读：

⑦tiān zǐ ：zhǐ chén (...)
shī rén gǎn kǎi shí gǔ wén wù de fèi qì ，lì jiàn dāng jú bǎo hù shí gǔ ér bú dé cǎi nà ，yīn ér dà fā láo sāo 。kāi tóu sì jù shì zǒng qǐ ，zì qiān méi yǒu lǐ dù zhī cái ，bú gǎn (...)
shā rén zéi yǒu le ，yī háng rén tīng wǒ xià duàn 。zéi rén lǐ hǔ ，jiāng píng rén tú cái zhì mìng ，shì cáo zhōng míng zhèng diǎn xíng ，jiāng jīn chāi hái yǔ zhào xiù cái 。diàn xiǎo èr jiù rén qū sǐ zhī mìng ，miǎn běn hù dāng chà 。zhào è nǐ tīng zhě ：wéi nǐ yǒu xīng dòu wén zhāng ，kān kě yǐ shēn wàng qín táng 。zé wéi nǐ fú wēi jiù kùn ，yù xiōng tú jiě miǎn zāi yāng 。bú xiǎng nǐ zāo yuān qū tú cái zhì mìng ，xiǎn xiē ér fù fā yún yáng 。zé wéi nǐ huái cái bào dé ，xiān cì nǐ xiá pèi cháo zhāng 。jiā fēng nǐ kāi fēng fǔ yǐn ，sān kǒu ér xiōng biàn wéi xiáng 。jīn rì gè fēng qī yīn zǐ ，yī qí de hé jun1 ēn bài xiè wú huáng 。bàn yè dēng qián xué yè rén ，jiǔ zhòng gōng lǐ shòu jun1 ēn 。shí nián huáng juàn nán chóu zhì ，èr bǎi qīng fú què lì shēn ！
⑴chūn jiāng huā yuè yè cí ：cǐ tí wéi lè fǔ qǔ míng ，shī nèi róng yǔ tí mù wú guān 。⑵yù shù ：jí nán běi cháo shí chén hòu zhǔ suǒ zuò de gē qǔ 《yù shù hòu tíng huā 》，qí nèi róng dà gài shì gē yǒng zhāng guì fēi 、kǒng guì pín měi sè de ，bèi hòu shì rèn wéi shì wáng guó zhī yīn 。gē lán ：gē cán 、gē jìn 。hǎi yún hēi ：tiān hǎi biān wū yún mì bù ，yù shì guó jiā jiāng wáng 。⑶“huā tíng ”jù ：wèi yuán běn huā tuán jǐn cù de gōng tíng zhuǎn yǎn biàn chéng le huāng cǎo cóng shēng de fèi xū 。⑷yáng jiā èr shì ：zhǐ suí cháo dì èr rèn huáng dì suí yáng dì 。ān jiǔ zhòng ：ān jū yú jiǔ zhòng shēn gōng zhī nèi ，yù zhǐ ān yú dì wèi 。⑸yù ：chéng 。huá zhī ：jí huá gài ，yuán zhǐ huáng dì suǒ chéng zhī chē de chē gài ，jiè zhǐ huáng dì suǒ chéng zhī chē 。liù lóng ：jí liù mǎ ，gǔ dài bā chǐ yǐ shàng de mǎ chēng wéi lóng 。huáng dì suǒ chéng zhī chē yóu liù mǎ suǒ jià 。suí yáng dì yóu jiāng dōu ，bú chéng chē mǎ ér chéng chuán ，cǐ jù jí cǐ yì 。⑹jīn fú róng ：yí wéi jiē shàng jù jǐn fān ér yán ，wèi jǐn fān shàng suǒ xiù de jīn sè fú róng huā ，dà gài yù qí lóng chuán huá měi zhī yì 。⑺dīng xīng ：shǎn shuò mào 。⑻āi jiā （jiā）fā ：jiā jí hú jiā ，zhōng guó gǔ dài běi fāng mín zú de yī zhǒng chuī zòu lè qì ，sì dí ，yīn sè āi liáng 。suí yáng dì céng mìng lè gōng zuò 《fàn lóng zhōu 》děng qǔ ，qí shēng yì āi yuàn 。⑼hán kōng ：shuǐ yìng tiān kōng 。chéng ：píng jìng 。chéng yī zuò “zhào ”。shuǐ hún ：shuǐ zhōng jīng guài 。cǐ jù wèi suí yáng dì lóng zhōu suǒ háng zhī chù ，shuǐ jìng tiān qíng ，lián jīng guài men dōu wèi jù qí wēi yán ér bú gǎn xìng fēng zuò làng 。⑽“wàn zhī ”jù ：yáng zhōu yǒu qióng shù ，kāi bǎi huā 。piāo yī zuò “tuán ”。cǐ jù wèi qiān wàn zhū qióng shù kāi huā rú yī tuán tuán xiāng xuě ，ér qí xiāng qì nóng yù ，yòu yíng miàn pū bí 。⑾lòu ：gǔ dài yī zhǒng dī shuǐ dìng shí qì 。zhuǎn ：zhǐ shí jiān tuī yí 。xiá gāo ：wǎn xiá shēng qǐ 。cāng hǎi xī ：rì luò yú dà hǎi zhī xī 。⑿(...)
dēng qǐ xí ，lèi zhū dī 。
shī zuò shǒu lián cóng dòng tài rù shǒu 。“fēi zhì ”jù xiě shān ，“yuè shàng ”jù xiě rén ，lú shān tū wū líng kōng de xióng zī ，dēng shān zhě háo mài zhèn fèn de shén qíng ，jù huó xiàn yú zhè “fēi ”、“yuè ”èr zì zhī zhōng 。hé lián chéng jiē “yuè shàng cōng lóng ”zhǎn kāi ，dēng gāo wàng yuǎn ，sì hū shì jiè de fēng yún biàn huàn ，jìn shōu yǎn dǐ 。“lěng ”shì zhǐ lěng jìng 、lěng dàn miàn duì fǎn huá shì lì de jiào xiāo ，（dāng shí guó nèi wài de dí rén céng jīng yù yán gòng chǎn dǎng jiāng wú lì yīng fù liù yì zhāng zuǐ de chī fàn wèn tí ，yīn wéi jiǎng jiè shí yǒu měi yuán yě wèi néng zuò dào ，hé kuàng bèi fēng suǒ de xīn zhōng guó ？）“rè ”yī yǔ shuāng guān ，jì shì duì zì rán xiàn xiàng de miáo shù ，tóng shí yě yù zhǐ dāng shí hōng hōng liè liè de “dà yuè jìn ”。jǐng lián jiè xiǎng xiàng de chì bǎng ，chí chěng yú zhǎng jiāng shàng xià ，xī wàng wǔ hàn ，jiǔ pài zhī shàng ，cǎi yún dāng kōng ，huáng hè gāo xiáng ；dōng tiào sān wú ，bō tāo gǔn gǔn ，yān wù liáo rào 。wěi lián yǐ yōu mò de shè wèn lái fǒu dìng méi yǒu jiē jí dòu zhēng de táo huā yuán cún zài ，yào zài “yǔ shì gé jué ”de táo huā yuán gēng tián zhī néng shì huàn xiǎng 。 zì gǔ yǐ lái ，lú shān wéi wén rén huì cuì zhī dì ，dēng lín gē yǒng zhī shī céng chū bú qióng ，qí zhōng jiā zuò dié chū ，lìng hòu rén wàng ér què bù ，qǐ gǎn zài fā yín ò ，yī shì shēn shǒu 。 dàn yī dài dà shī jiā máo zé dōng jiù yào yǐ tā de shēng huó 、jīng yàn 、cái shí 、háo qì dēng lín gāo gē yī qǔ 《dēng lú shān 》。ér nà shí shī rén gāng xiě wán 《qī lǜ ·sháo shān 》bú guò jǐ tiān ，dàn xīn chí shén dàng ，fēng wù zhuǎn huàn ，shī qíng yī lù gēn jǐn ，yòu qǐ yī gè gāo cháo 。 cǐ shī qǐ jù zhōng de yī gè “fēi ”zì ，yòng dé jiǎn zhí jun4 yì zhuàng kuò 、cóng róng héng piāo ，“yī shān fēi zhì dà jiāng biān ”shī jù líng kōng tū bá (...)
yì shuǐ ：yuán chū hé běi shǒu yì xiàn xī ，dōng liú zhì dìng xìng xiàn xī nán yǔ jù mǎ hé huì hé 。gǔ shí shì yàn guó nán bù de yī tiáo dà hé 。bìng dāo ：bìng zhōu （jīn shān xī shěng tài yuán shì yī dài ）chǎn de dāo ，yǐ fēng lì zhe míng ，hòu cháng yǐ zhī zhǐ kuài dāo 。zhǐ bǎo dāo 、bǎo jiàn 。xiá zhōng míng ：gǔ rén xíng róng zhuàng shì fù chóu xīn qiē ，cháng shuō dāo jiàn zài xiá zǐ lǐ fā yě jiào shēng 。yàn zhào ：zhàn guó shí de liǎng gè zhū hóu guó ，fèn bié zài jīn hé běi shěng hé shān xī shěng dì qū 。gǔ shí yàn zhào chū guò bú shǎo xiá kè yì shì ，gàn chū le hěn duō bēi zhuàng de shì qíng 。hán yù 《sòng dǒng shào nán xù 》：“yàn zhào gǔ chēng duō gǎn kǎi bēi gē zhī shì 。”。chán chán ：hé shuǐ huǎn huǎn liú dòng de (...)
nǐ hé zhè gǒu dǎng hú péng liǎng gè sī chèn zhe 。yáng zhōu nú nǐ duō dà nián jì yě ？nín hái ér sān shí suì le 。jìn shēng ！yòu bú shì nián jì xiǎo ，zěn shēng lái yī zhuāng zhuāng hǎo shì bú céng xué ！kě yě guài bú de nǐ lái 。nǐ zhèng shì nà nèi wú lǎo fù zūn xiōng dào ，què yòu wài wú liáng yǒu yán shī jiāo 。yáng zhōu nú 。nǐ yǒu de jiào huà yě 。rú hé ？qiě xiàng zuǒ shǒu ，nín hái ér biàn bú dào de lǐ 。nǐ bǎ jiā sī mǐ dàng sàn le ，jiāng nǚ ér dòng è dǎo 。wǒ yě hái wàng nǐ yǒu gè zuì hái xǐng ，mí hái wù ，mèng hái jiào ；zǎn dì de kě zhī yǔ zhè děng liǎng gè zuò zhī jiāo 。
shī rén gǎn kǎi shí gǔ wén wù de fèi qì ，lì jiàn dāng jú bǎo hù shí gǔ ér bú dé cǎi nà ，yīn ér dà fā láo sāo 。kāi tóu sì jù shì zǒng qǐ ，zì qiān méi yǒu lǐ dù zhī cái ，bú gǎn (...)
shā rén zéi yǒu le ，yī háng rén tīng wǒ xià duàn 。zéi rén lǐ hǔ ，jiāng píng rén tú cái zhì mìng ，shì cáo zhōng míng zhèng diǎn xíng ，jiāng jīn chāi hái yǔ zhào xiù cái 。diàn xiǎo èr jiù rén qū sǐ zhī mìng ，miǎn běn hù dāng chà 。zhào è nǐ tīng zhě ：wéi nǐ yǒu xīng dòu wén zhāng ，kān kě yǐ shēn wàng qín táng 。zé wéi nǐ fú wēi jiù kùn ，yù xiōng tú jiě miǎn zāi yāng 。bú xiǎng nǐ zāo yuān qū tú cái zhì mìng ，xiǎn xiē ér fù fā yún yáng 。zé wéi nǐ huái cái bào dé ，xiān cì nǐ xiá pèi cháo zhāng 。jiā fēng nǐ kāi fēng fǔ yǐn ，sān kǒu ér xiōng biàn wéi xiáng 。jīn rì gè fēng qī yīn zǐ ，yī qí de hé jun1 ēn bài xiè wú huáng 。bàn yè dēng qián xué yè rén ，jiǔ zhòng gōng lǐ shòu jun1 ēn 。shí nián huáng juàn nán chóu zhì ，èr bǎi qīng fú què lì shēn ！
“xiàng sī yǔ jun1 jué ”yǐ xià liù jù ，xiě qí yóu jī nù jiàn qū lěng jìng zhī hòu ，yù duàn bú néng de zhǒng zhǒng máo dùn 、páng huáng de fù zá xīn tài 。“xiàng sī ”jù jiào shàng wén “wù fù xiàng sī ”zhī guǒ duàn jué jué ，kǒu qì yǐ sì qiáng nǔ zhī mò 。gài “xiàng sī ”nǎi zhǎng qī de gǎn qíng jī diàn ，ér “yǔ jun1 jué ”，zhī yī shí fèn jī zhī niàn ，èr zhě běn shǔ duì lì ér nán tǒng yī ，gù cǐ jù shí nǎi chū yú máo dùn xīn qíng de tàn wǎn ，dà yǒu “jiǎn bú duàn ，lǐ hái luàn ”zhī yì yùn 。xún cǐ xù duān ，zì rán shēng chū “jī míng gǒu fèi ，xiōng sǎo dāng zhī zhī ”de huí yì hé yōu lǜ 。“jī míng gǒu fèi ”“yù fēng shēng bù wén 。”（《shī bǐ xìng jiān 》）《yì lín ·suí zhī jì jì 》：“dāng nián zǎo guǎ ，gū yǔ （yǔ ）dú jū ；jī míng gǒu fèi ，wú gǎn wèn zhě 。”jí zhǐ guān fū yǔ guǎ fù yè jiān lái wǎng ，jīng jī dòng gǒu ，yǐ lù fēng shēng 。cǐ chù yì wèi nǚ zǐ yì xī yǔ láng yōu huì wǎng lái ，bú miǎn fēng chuī cǎo dòng ，shǐ xiōng sǎo bèi xī yǐn qíng ，ér jīn ruò duàn jué ，jū jiā jiāng hé yǐ jiàn rén ？duì xiōng sǎo yòu rú hé jiě shì ？suǒ wèi “bú dài fù mǔ zhī mìng ，méi shuò zhī yán ，zuàn xì xué xiàng kuī ，yú qiáng xiàng cóng ，zé fù mǔ guó rén jiē jiàn zhī 。”(《mèng zǐ ·téng wén gōng xià 》）jiā shàng shǐ luàn zhōng qì de yán zhòng hòu guǒ ，zì rán shǐ tā bú wú gù lǜ hé dòng yáo 。hé kuàng nà “jī míng gǒu fèi ”zhōng yōu huì de róu qíng mì yì shí kè ，réng rán wán gù dì zài qiān dòng zhe tā nà jiù rì de lǚ lǚ qíng sī ，shǐ tā yī yī nán shě ne ！“fēi hū xī ”，zhèng shì tā zài zhān qián gù hòu ，xīn luàn rú má de chù jìng zhōng qíng bú zì jìn dì fā chū de yī shēng xū xī zhǎng tàn 。qīng rén chén běn lǐ 《hàn shī tǒng jiān 》yún ：“fēi hū xī ，rén jiē zuò shēng cí dú ，xì guān shàng xià yǔ qì ，yǒu cǐ yī zhuǎn ，biàn tōng shēn líng huō ，qǐ kě màn rán zuò shēng cí (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

“相思与君绝”以下六句，写其由激怒渐趋冷静之后，欲断不能的种种矛盾、彷徨的复杂心态。“相思”句较上文“勿复相思”之果断决绝，口气已似强弩之末。盖 “相思”乃长期的感情积淀，而“与君绝”，只一时愤激之念，二者本属对立而难统一，故此句实乃出于矛盾心情的叹惋，大有“剪不断，理还乱”之意蕴。循此绪端，自然生出“鸡鸣狗吠，兄嫂当知之”的回忆和忧虑。“鸡鸣狗吠”“喻风声布闻。”（《诗比兴笺》）《易林·随之既济》：“当年早寡，孤与（宇）独居；鸡鸣狗吠，无敢问者。”即指鳏夫与寡妇夜间来往，惊鸡动狗，已露风声。此处亦谓女子忆昔与郎幽会往来，不免风吹草动，使兄嫂备悉隐情，而今若断绝，居家将何以见人？对兄嫂又如何解释？所谓“不待父母之命，媒妁之言，钻隙穴相窥，逾墙相从，则父母国人皆贱之。”(《孟子·滕文公下》）加上始乱终弃的严重后果，自然使她不无顾虑和动摇。何况那“鸡鸣狗吠”中幽会的柔情蜜意时刻，仍然顽固地在牵动着她那旧日的缕缕情思，使她依依难舍呢！“妃呼豨”，正是她在瞻前顾后，心乱如麻的处境中情不自禁地发出的一声歔欷长叹。清人陈本礼《汉诗统笺》云：“妃呼豨，人皆作声词读，细观上下语气，有此一转，便通身灵豁，岂可漫然作声词(...)
（一）陇山的流水，流离了山下。想着我孤身一个人，翩然走在空旷的野外(...)
颈联是理解全诗的关键。上联“折寄遥怜人似玉”，意谓折一枝梅寄送给似玉的远人。问题是，诗人为何将远人比作“玉”？“怜”又当作何解释？有人认为，此处的远人是一位貌美如玉的女子，“怜”是爱的意思。诚恐不妥。首先，一位走路都需手扶杖藜的老者因为思念一位年轻女子而惆怅得在梅下绕去绕来，去而复来，实在有失体统。再者，这样解释与下联“相思应恨劫成灰”在意思上也难以联系起来。“相思应恨劫成灰”应是诗人的想象，是诗人想象远人思念自己时的情状。为什么这么说？因为此句中的一个“应”字。“应”是“应该”的意思，应该怎么怎么，乃是一种推测。此句若写的是诗人自己，当然无需推测；既然用了推测，只能是诗人的想象。诗人想象这个似玉之人在思念自己的时候，心中还有“恨”。“恨”什么？“劫成灰”。从中便可推测，诗人要寄梅与之的人必是经历了某种严重的祸患，因此，诗人想象他在对自己的思念中仍带有怨恨。至此，诗人何以要寄梅与他，何以要喻他为“玉”就明白了。原来诗人是希望他虽经历磨难却能像梅一样坚贞不屈，像玉一样保持高洁人格。原来诗人惆怅并非为自己，而是为朋友；诗人“杖藜行绕去还来”原来是在为朋友忧虑担心。

相关赏析

立春日：古称“立春”春气始而建立，黄河中下游地区土壤逐渐解冻。《岁时风土记》：“立春之日，士大夫之家，剪彩为小幡，谓之春幡。或悬于家人之头，或缀于花枝之下。”南朝·陈·徐陵《杂曲》：“立春历日自当新，正(...)
颔联“位卑未敢忘忧国，事定犹须待阖棺”。为全篇的主旨所在，其中“位卑未敢忘忧国”同顾炎武的“天(...)
张舍人这次去江东，就和你本家著名的张翰去江东的季节一样，正值秋风吹起的时候。秋高天清气爽，一雁远远飞去，海阔天高，载你的孤帆迟迟不舍离去。眼看白日就要下山了，你这一去，怕是沧海渺茫，再见难期。 万兴的是你要去的吴洲也有明媚的月亮，我们虽隔千里，见月就如我(...)
荀子的《劝学》是历来为人们所传诵的名篇，其中有些警句，已成为勉励学习常用的成语。这里节选三段，在原文中本不相连，但是意脉一贯，可以独立成篇。文章大量运用比喻来说明道理。这些比喻取之于人们熟悉的事物，又包含丰富的含义，因此，道理能说得浅显明白，发人深思。
开篇“记得武陵相见日，六年往事堪惊。”“记得”二字将词带入对往(...)

作者介绍

徐照 徐照（?～1211）南宋诗人。字道晖，一字灵晖，自号山民，永嘉（今浙江温州）人。家境清寒，一生未仕，布衣终身，以诗游士大夫间，行迹扁及今湖南、江西、江苏、四川等地。宁宗嘉定四年卒。徐照是“永嘉四灵”之一，其诗宗姚合、贾岛，题材狭窄，刻意炼字炼句。据叶适说，他是“四灵”中首先反对江西派而提倡晚唐诗的诗人。他主要写近体诗，五律尤多。徐照一生有三种爱好：嗜苦茗、游山水、喜吟咏。死后朋友出钱为他安葬。